Cumulatiegrond: een nieuwe grond voor ontslag door de Wet arbeidsmarkt in balans

Vanaf 1 januari 2020 is er een nieuwe ontslaggrond: de cumulatiegrond ofwel de i-grond. Met de cumulatiegrond is ontslag ook mogelijk wanneer er sprake is van een combinatie van meerdere niet voldragen ontslaggronden. Hiermee moet het makkelijker worden voor werkgevers om personeel te ontslaan. 

Een nieuwe ontslaggrond: de cumulatiegrond of de i-grond

Als een werkgever een werknemer wil ontslaan, volgt deze de ontslagprocedure. De werkgever moet hierbij een ontslaggrond aandragen als reden voor het ontslag. Voor 2020 waren er acht ontslaggronden. Deze ontslaggronden zijn:

a. Bedrijfseconomische redenen
b. Langdurige ziekte
c. Frequent verzuim
d. Disfunctioneren
e. Verwijtbaar handelen of nalaten van een werknemer
f. Werkweigering wegens gewetensbezwaren
g. Verstoorde arbeidsrelaties
h. Andere omstandigheden

Vóór 2020 was het niet mogelijk om een combinatie van ontslaggronden aan te dragen als reden voor het ontslag. Vanaf 1 januari is dit wel mogelijk, door ingang van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB).

Vanaf 1 januari 2020 is er een negende ontslaggrond: de cumulatiegrond, ook wel de i-grond. Hiermee kan een werkgever een combinatie van meerdere niet-voldragen ontslaggronden gebruiken als reden voor het ontslag. Het gaat dan om een combinatie van de ontslaggronden c tot en met h. Deze gronden volgen de ontslagroute via de kantonrechter. 

Met de cumulatiegrond kan een werkgever een combinatie van meerdere niet-voldragen ontslaggronden gebruiken als reden voor het ontslag

Extra vergoeding bovenop transitievergoeding

Wanneer de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ontbindt op basis van de i-grond, kan deze een extra vergoeding toekennen aan de werknemer. Deze vergoeding komt bovenop de transitievergoeding en bedraagt maximaal 50% van de transitievergoeding.

Waarom is er vanaf 1 januari 2020 een nieuwe ontslaggrond?

Voor 2015 moest een werkgever een ontslagverzoek indienen bij de kantonrechter of het UWV, wanneer hij een werknemer wilde ontslaan. De werkgever moest laten zien dat er gewichtige redenen waren om de arbeidsovereenkomst te ontbinden. Dit kon een combinatie van verschillende factoren zijn. De kantonrechter had veel vrijheid in het besluit. De kantonrechter kon een gebrekkig aangevoerde ontslaggrond compenseren met een ontslagvergoeding.

Per 1 juli 2015 veranderde het ontslagrecht door de invoering van de Wet Werk en Zekerheid (WWZ). Waar de kantonrechter voor de WWZ veel beoordelingsvrijheid had, is dat door de WWZ niet meer het geval. Het wel of niet ontslaan van een werknemer wordt door de WWZ volledig bepaald door de ontslaggronden die in de wet staan. De rechter heeft met dit stelsel nauwelijks beoordelingsvrijheid en dat is niet wenselijk. Omdat er sprake moet zijn van een voldragen ontslaggrond is het lastig om een werknemer te ontslaan. Daarom voegt de WAB een nieuwe ontslaggrond toe die de rechter meer beoordelingsvrijheid geeft.

Vanaf 1 januari 2020 is de Wet arbeidsmarkt in balans in werking. De wet voegt een negende ontslaggrond toe: de cumulatiegrond. Werkgevers kunnen een werknemer volgens deze ontslaggrond ontslaan wanneer er sprake is van een optelsom van omstandigheden. De werkgever kan hiermee meerdere niet-voldragen ontslaggronden combineren als reden voor het ontslag. De rechter heeft hierdoor meer beoordelingsvrijheid bij het ontslagverzoek.

Een werknemer ontslaan?

Met de nieuwe ontslaggrond van de Wet arbeidsmarkt in balans verandert het ontslagrecht. Twijfelt u om een werknemer te ontslaan?

Neem dan vrijblijvend contact met ons op. Wij kunnen u voorzien van advies en helpen met een geslaagd ontslag.