Het Dräger-arrest: het recht op een transitievergoeding bij ontslag op staande voet

Een werknemer verschijnt dronken op zijn werk en wordt daarna op staande voet ontslagen door de werkgever. Kan de werknemer dan toch recht hebben op een transitievergoeding? In het Dräger-arrest heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de werknemer hier in sommige gevallen recht op kan hebben. In deze blog leggen we uit hoe de Hoge Raad tot haar oordeel is gekomen.

De feiten

In 1991 trad de werknemer in dienst bij Dräger als magazijnbeheerder/bediende. Dräger hanteert een regeling alcohol- en drugsbeleid, waarin staat dat werknemers voor aanvang en tijdens werktijd niet onder invloed van alcohol, drugs en/of medicijnen mogen verkeren. In 2015 verschijnt de betreffende medewerker ruikend naar alcohol op zijn werk. Hiervoor ontvangt hij een officiële waarschuwing. Vervolgens verschijnt de werknemer in 2016 onder invloed van alcohol op zijn werk, waarop Dräger besluit om de werknemer op staande voet te ontslaan.

De werknemer vecht het ontslag op staande voet aan bij de rechter. Hij verzoekt om voor recht te verklaren dat hij niet heeft ingestemd met de opzegging en dat er geen dringende reden voor ontslag was. Daarnaast verzoekt de werknemer de rechter om de opzegging te vernietigen en Dräger te veroordelen tot onder meer doorbetaling van loon. Voor zover de rechter oordeelt dat het ontslag in stand zal blijven, verzoekt de werknemer om toekenning van een billijke vergoeding en een transitievergoeding.

Het oordeel van de kantonrechter en het gerechtshof

Zowel de kantonrechter als het gerechtshof oordelen dat er sprake was van een “dringende reden” voor ontslag van de werknemer, waarmee het ontslag op staande voet gerechtvaardigd was. Ook zou de werknemer “ernstig verwijtbaar hebben gehandeld” door aantoonbaar dronken op het werk te verschijnen. De werknemer heeft om die reden dan ook geen recht op een billijke vergoeding of transitievergoeding. De werknemer heeft tegen het oordeel van de kantonrechter en het gerechtshof cassatieberoep ingesteld.

Het geding in cassatie

In cassatie wordt onder meer de vraag opgeworpen of een transitievergoeding verschuldigd kan zijn bij ontslag op staande voet. De Hoge Raad oordeelt als volgt.

Volgens de Hoge Raad hoeft het bestaan van een dringende reden voor ontslag niet per definitie te betekenen dat het ontslag te wijten is aan ernstig verwijtbaar handelen (of nalaten) van de werknemer. Volgens de Hoge Raad heeft de werknemer in dit geval namelijk voldoende gemotiveerd bepleit dat hij een alcoholverslaving heeft. Om die reden kan hem geen of hooguit een gering verwijt worden gemaakt ten aanzien van het onder invloed van drank verschijnen op het werk. 

De conclusie van de Hoge Raad is dan ook dat een werknemer wél recht kan hebben op een transitievergoeding, terwijl hij op staande voet is ontslagen. Een dringende reden voor ontslag hoeft dus niet per definitie te betekenen dat de werknemer een ernstig verwijt gemaakt kan worden. Een alcoholverslaving kan hiervan een voorbeeld zijn.

Wat kan Nova Legal voor u doen?

Heeft u als werknemer of als werkgever te maken met een ontslag op staande voet en wilt u weten wat de mogelijkheden zijn tot het ontvangen of moeten betalen van een transitievergoeding? Neem dan contact met ons op. Onze juristen kunnen u adviseren over het voorgenomen ontslag en kunnen met u bespreken of in uw geval sprake kan zijn van een transitievergoeding.